Dinsdag 22 mei

Soms vallen de dingen als puzzelstukjes in elkaar! Ik voelde me de laatste week zo slecht, steeds benauwd en buiten adem en ik vroeg mezelf nog af of het zo snel ging. Sinds ik bij de longarts ben geweest is het bergafwaarts gegaan.....en wat blijkt nu? Ik reageer heel slecht op het pufje Spiriva! Sinds ik dat gebruik gaat het met de dag slechter......

Gelukkig vandaag naar Nijmegen dus kan ik het melden en iets anders vragen. Wat was ik opgelucht, dacht echt dat het zo slecht ging met me!

Zo zie je maar dat in negatieve situaties ook positieve dingen voor kunnen komen!

Wat een dag! Ik heb geloof ik alle emoties gehad die je kunt hebben; angst, verwondering, spanning, opluchting, ontspanning, verbondenheid, hyper, verdietig.........aangeschoten.

 

Angst

Vol angst om 12.15 uur vertrokken naar Nijmegen. Angst voor wat ze zullen gaan zeggen, haal ik de Kerst nog?

Angst voor....het onbekende. Ik had een oxazepammetje ingenomen om rustig te worden en ben gelukkig een beetje in slaap gedommeld in de auto.

Onderweg even gestopt met de gedachten dat we genoeg tijd hadden. Op een gegeven moment zei Marc: daar is het Radboud. Is dat alles? Oud en van de voorkant niet zo groot als je zou verwachten. Totdat we richting de parkeergarage reden.....halleluja!

 

Verwondering

Een inmense parkeergarage! We gingen drie verdiepingen naar beneden eer we een plekje vonden. Is dit een ziekenhuis? Lijkt eerder een parkeergarage in Den Haag op zaterdag!

Toen we richting de hoofingang liepen vergat ik al mijn angst: wat een mensen! Hoe krijgen ze dat in godsnaam georganiseerd? Ik melde me bij een balie in de veronderstelling dat ik eerst een pondsplaatje moest laten maken , maar nee hoor, volgt u route 726 maar! Oke!

Wat een end lopen, wat een mensen, wat een gangen! Jeeee..... Ik voelde me net zo'n dorpse trien.

Toen we uiteindelijk bij de nieuwe vleugel aankwamen waande ik me echt niet in een ziekenhuis. Ik melde me en alles stond keurig in de computer; gaat u maar in de rode stoeltjes zitten. Marc en ik hebben hebben alleen maar verwonderd om ons heen gekeken.

Spanning

Ik zou haast vergeten waarom ik er was! Maar ja, dan hoor je toch ineens: mevrouw Hoog! In één klap alle spanning terug.

Even voorstellen en mee naar het kamertje van de longarts. Wat een aardig mens! Wat een opluchting na dr. Lam!

Een hele hoop vragen af te gaan, van haar kant en van onze kant.Toen ik begon te vertellen waarom we bij haar waren gekomen was ik behoorlijk geemotioneerd, even alle spanning van me af.

Ik moest even wegen en ik was bang dat ik afgevallen zou zijn, was ik bijna twee kilo aangekomen! (hoe kan dat?) Ze heeft mijn hart geluisterd; sterk en lekker rustig (onvoorstelbaar...), mijn bloeddruk 118/80 (voor mijn doen hoog), klieren gevoeld en buik gevoeld, prima in orde!

Na mijn verhaal over dr Lam; dat ze het niet erg vond dat ik de PAT scan niet had gedaan omdat ik geen pijn had en het dus wel niet aktief zou zijn; vond ze het juist heel belangrijk dat ik de botscan liet maken. Het zou best kunnen zijn dat er niets aan de hand is of als er wel iets te zien is dat het niet aktief is.

Donderdag heb ik de bot scan in Helmond.

 

Opluchting

Ik heb haar gevraagd hoe lang ik nog heb te leven als de chemo aanslaat. Het is natuurlijk heel verschillend, maar gezien mijn leeftijd, sterke lichaam, kon ik toch op twee jaar rekenen. Nu heb ik via lotgenoten allang geleerd dat dat ook méér kan worden Dus....gaan we voor vijf jaar! Wie weet hoe ver ze tegen die tijd zijn met kankerbestrijding!

In principe ga ik volgende week donderdag beginnen aan mijn eerste chemo; 2 soorten, één dag in de drie weken met een nachtje overblijven.

Ze ging nog navragen of ik nog in aanmerking kon komen voor proefchemo, dat hebben ze eigenlijk twee maanden geleden gestopt. Maar ze gaat proberen of ik er nog tussen kan. Dat hoor ik woensdag 30 mei.

Tjee, wat een ander soort arts! Zo open, zo eerlijk! Dr. Lam zou eens een dagje met haar mee moeten lopen om te zien hoe je met mensen omgaat!

Zelfs een hond wordt nog doorgestuurd naar Utrecht omdat ze daar meer techniek hebben!

 

Ik heb nieuwe medicijnen gekregen; een stootkuur Prednison; om mijn longen schoon te maken na de overgevoeligheid van mijn vorige pufje, en een nieuw pufje. De longarts zei dat het de bedoeling is dat ik de zolder weer op kan vliegen! (haha geloof je het zelf?)

Na een gesprek van ruim een uur, wat een aangename afwisseling na de 10 minuten bij dr Lam, hebben we nog lekker een bak koffie gedronken, nog vol verwondering over het gesprek.

 

Ontspanning

De terugweg weer even gestopt, het leek wel zo'n vakantiestop. Heerlijk weer, veel mensen die lekker in het zonnetje zaten. Zullen we doorrijden naar Italie?zei Marc. We hebben heerlijk gefantaseerd, en eindelijk was even alle spanning weg uit ons...Vakantie....geen zorgen..... Maar dat komt nog!

Toen we uiteindelijk om half 6 thuis kwamen ben ik gaan bellen en Marc is boodschappen gaan doen......barbeque! Het was heerlijk! Het was ook zo geweldig lekker buiten!

 

Hyper

Ik kon sinds ik thuis was bijna geen minuut stilzitten: helemaal hyper.....

We zouden een filmpje gaan kijken maar ik kon me niet concentreren, buiten dat is de telefoon ook vijf keer gegaan en ikzelf wilde ook nog mensen bellen, dus rust kon ik niet vinden......

Nog maar een roseetje; heb ik wel verdiend toch? Maar goed dat het niet gefilmd is.....ik zou me kapot gelachen hebben!

 

Verdrietig

Marc troost, Marc rijdt, Marc werkt, Marc doet boodschappen, Marc........

Terwijl ik in één grote euforie leef zit Marc in te kakken op de bank.

Hij is moe, hij is kapot......

Shit, shit, Helma let toch eens op! Alles draaid om mij en Marc draaft maar mee...

Hij ging net naar bed, helemaal toto, ik voelde me zo verdrietig.

Het is zoals Jolanda in haar eigen blog verteld: kanker heb je samen!

Ik  heb het gevoel alsof ik faal, Marc tekort doe....

Maar ik ga het goed maken; Marc, het komt goed!

 

Verbondenheid

Veel mensen gebeld en gesproken over vandaag, maar met één persoon voel ik die echte verbondenheid. Omdat we hetzelfde doormaken? Voelen we elkaar zo goed aan? Op het ene moment hebben we het over chemo en gamma knife en zo liggen we dubbel om iets onbenulligs! Heerlijk!

Dus Lan, we kunnen nog lang niet gaan, hebben elkaar nog teveel te vertellen!

 

Aangeschoten

Mijn zus heeft nog gebeld en komt morgen gezellig op de koffie, even heerlijk bijkletsen over vandaag! Marc is ondertussen naar bed, hij moet morgen weer werken. Ik zit heerlijk alleen aan de rose, als dat maar goed gaat!