vrijdag 15 juni
De avond met gemengde gevoelens begonnen. Ik was best moe en zag er toch tegenop om te gaan. Maar goed, gedouched en even een boterham gegeten voor de medicijnen die ik moest nemen en toen had ik al het gevoel een maraton gelopen te hebben. In de auto alleen maar mijn ogen dicht gehad en eenmaal in Eindhoven was het zoeken naar een plekje voor de auto. Op zich stonden we vijf minuten lopen van het stadion af maar voor mijn gevoel was het een uur, zeker als je bedenkt dat ik de afgelopen twee weken alleen maar in huis heb rondgelopen!
Het was heel gezellig bij het stadion, allemaal mensen buiten en muziek, mensen aan het dansen , iedereen had zo'n plezier! De tranen liepen ineens over mijn wangen, ik wilde ook dansen en springen en genieten! Maar ik was te moe......
Bij de goede box aangekomen zijn we naar binnen gegaan en was er gelukkig een lift, maar de laatste etage moest met een trap. Ik was ondertussen kei kapot en ben ergens alleen gaan zitten en kon mijn tranen niet meer binnen houden. Ondertussen werd ik aan heel veel mensen voorgesteld, die zich duidelijk met de situatie geen raadt wisten, wat een toestand!
Na een half uurtje ging het weer een beetje en ben ik lekker om me heen gaan kijken, wat een mensen! 32.000 geloof ik. Allemaal van die gekleurde regenjasjes aan, een grote kleurenmassa!
Eerst begon het voorprogramma, waar ikzelf niet zoveel aan vond en toen kwam hij: Guusje!
Toen hij begon met zingen begonnen bij mij de tranen weer te lopen, toch blij dat ik gegaan ben?
Meezingen lukte me echt niet want mijn stem was echt helemaal weg maar ik heb heerlijk mee zitten klappen.
Na een aantal goede nummers kwam het eerste gastoptreden: the Golden Earing!
Ze zongen Radar Love en When the lady smyles. Echt waanzinnig goed! Mijn tijd he? Het hele publiek stond op zijn kop!
Daarna kwam Guusje weer en toen vond ik hem een beetje 'tam', miste een beetje snelheid, totdat zijn volgende gast kwam: Gers Pardoel.
Nu heb ik helemaal niets met rappers maar dat liedje samen met Guus is echt geweldig! Ik heb het eerder bij Paul de Leeuw gehoord.
Gers zong ook nog een liedje alleen en ik vond de tekst van het refrein zo leuk!
Spring maar achterop bij mij, achter op mijn fiets
En ik weet nog niet waar we naar toe gaan samen
maar dat boeit me ook helemaal niets.
En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg.
En ik weet nog niet waar naar toe,
maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
Ondertussen was het een uur of 10 en zaten we daar al zo'n drie uur en ik had het toch echt wel gehad. We zijn een uurtje eerder weggegaan en vonden het niet zo heel erg, het leukste hebben we meegemaakt!
Even geen chemo, medicijnen, lotgenoten, even geen kanker.......ik denk dat ik dat toch het fijnste van de avond vond.
Volgend jaar wil ik nog een keer, maar dan lekker mee dansend en zingend!