woensdag 30 mei
Wat een dag! Slecht geslapen door het hoesten en dan een halve dag wachten tot je weg kan naar Nijmegen, ik was zo nerveus! Ik heb Hettie gebeld en gezegd dat iedereen me wel zo stoer en positief kan vinden maar dan moeten ze me nu eens zien zitten als een hoopje zenuw.......Ik laat mn stofzuiger vallen en kom er even aan! We hebben even een bakkie gedaan en ik kon er weer een uur tegen tot Marc thuis kwam.
We zijn op tijd vertrokken en hebben nog wat gedronken onderweg bij het Veerhuis aan het water, toen naar het Radboud.
We zaten in de wachtkamer en zagen mijn longarts andere mensen roepen , terwijl ze met die mensen wegliep zag ze ons zitten en meteen kregen we een hele joviale zwaai......lief mens!
Om kwart voor vijf werden wij geroepen door Desiree van de Hurk. Heb je nog foto's gemaakt? Foto's? Marc en dachten allebei aan een pasfoto of zo, nee, longfoto's! Alweer? Was in Helmond toch al gebeurd? Er was schijnbaar iets niet doorgegeven aan mij. Desiree keek op de klok en zei dat we nog elf minuten hadden..... Dus Marc en ik heel snel over de gangen (en die zijn groot!) naar radiologie.
Eenmaal terug bij Desiree begon ze de voorlichting over mijn chemo. Het was eigenlijk een leuk gesprek, goede sfeer, zelfde humor ja dat klikte wel, gelukkig, want zij is voortaan mijn tussenpersoon. Dr Smits, de longarts kwam ook nog even binnen zwaaien, allemaal heel gemoedelijk. De botscan had niet veel meer opgeleverd dan we al wisten, er zitten drie kleine plekjes die kanker zouden kunnen zijn.......maar daar wilde ze nog niet over beginnen, eerst de chemo om mijn tumor in de long kleiner te maken. Ze had net even de longfoto's bekeken en er was niets veranderd met vier weken geleden.
Ik kan maandag pas beginnen ipv donderdag omdat ik dexamethason moet slikken, een dag voor de chemo, tijdens en een dag erna.
De bijwerkingen van de chemo vielen me mee....niet misselijk en niet braken, 1 op de 4 krijgt haaruitval en je kunt een allergische reaktie krijgen.....
Wat ik wel heel moeilijk vind is het feit dat het je beenmerg aantast, hoe erg is bij iedereen verschillend. De chemo kan dus heel goed aanslaan maar op een bepaald moment gaat die tumor toch weer groeien en je kan niet eeuwig behandeld worden, als je beenmerg is aangetast houdt het gewoon op.....
Daar heb ik het nu best even moeilijk mee, hoe lang heb ik nog? Hoe reageer ik op de chemo? Krimpt de tumor dusdanig dat ik weer even vooruit kan?
Heel onzeker......en na een nacht van weer niet slapen zie ik het even niet meer zitten, probeer mezelf te herpakken maar ik ben zo moe!
Maar door de stootkuur Prednison blijf ik slijm ophoesten en natuurlijk als ik ga liggen. Met het pufje moet ik een paar dagen stoppen om te kijken of mijn stem bijtrekt. Ik hoop dat ik een beetje meer slaap krijg zodat ik me dit weekend even kan herpakken en weer de kracht krijg om verder te vechten.
