Zaterdag 19 mei

Sinds mijn blog online is, pas een dag of twee, krijg ik zulke fijne, hartverwarmende reakties! Het doet me echt heel goed!

Ik heb gemerkt dat je twee verschillende soorten steun krijgt: mensen die je heel meewarig aankijken zodat de schrik je om het hart slaat en je de neiging hebt om maar in een hoekje te gaan zitten huilen tot het over is.

Maar je hebt ook de steun van mensen die je sterk maken en die je doen denken dat je de hele wereld aankan! Ik heb me wel eens afgevraagd wat mensen bedoelen met 'vechten' , hoe doe je dat? Nu ga ik het langzaam begrijpen; hoop houden, geloven dat het beter kan worden, geloven dat je meer tijd op deze wereld krijgt. En dat laatste kan ik niet alleen, daar heb ik mensen voor nodig die dat regelmatig in mijn hoofdje zetten.

Door deze blog krijg ik die steun die ik zo hard nodig heb! Ik hoop werkelijk dat jullie me blijven volgen en steunen! Elke keer als er weer door iemand iets in mijn gastenboek is geschreven voel ik me gaan stralen en krijg ik een gimlach......

Vanmiddag ging het echt even niet meer. Ik was alleen thuis en voelde me zo moe; is het psychisch, zijn het de spanningen, komt het door het hoesten of gaat die tumor zijn tol eisen? Gedachten dwalen door mijn hoofd en ik ga me met de minuut slechter voelen.

Kom op! Ga wat doen!...Beetje opgeruimd, de keuken gedaan en weer een hoestbui, meteen weer buiten adem, bah wat een rot circeltje.....

Nog geen twee weken geleden had ik nergens last van; behalve buiten adem met de trap oplopen, en nu voel ik me een wrak! Gaat het dan zo snel? Of maken mijn eigen gedachten me ziek?

Gelukkig kwam Marc thuis en ik ben even gaan liggen. Ik ben twee uur finaal van de wereld geweest, heerlijk, even eten , douchen en vanavond lieve mensen op bezoek.

Het is een hele gezellige avond geweest! Over van alles en nog wat gekletst en natuurlijk ook over mijn ziekte en wat me allemaal te wachten staat.

Lekker wijntje erbij en ik heb amper gehoest. Zo fijn als mensen je helpen te vechten!

Een opmerking is mij heel erg bij gebleven: Helma, het komt goed omdat je kleur goed is. Uhhh.....mijn kleur?  Het schijnt dat je blijkbaar aan iemands huidskleur kunt zien hoe het ermee staat.....Ik heb zoiets wel eens vaker gehoord maar dan over hoe de ogen staan, grappig, maar het deed me heel goed!