zaterdag 22 juli

Bij lotgenoten vindt je herkenning, begrip, troost, plezier maar nu ook een hoop verdriet.Twee mensen bij wie de kanker is terug gekomen en niet zo zuinig ook. Ik wordt er helemaal down van. Leef ontzettend met ze mee maar tegelijkertijd trek ik het mezelf ook ontzettend aan. Angst dat het mij ook gaat overkomen, dat alles wat ik nu doormaakt voor niets is geweest. In het begin klonk alles positief; kom Helma vechten! Vermorzel die tumor! En dat deed ik, maar hoe langer ik kanker heb hoe meer ik over deze ziekte leer en dat is niet positief. Ik zit er even helemaal doorheen, ben gewoon weg bang wat de toekomst gaat brengen.....waar is mijn vechtlust? Mijn zekerheid dat ik het ga redden? Ooit was die er maar ik ben hem even helemaal kwijt.